Dzikie ptaki kluczowym nośnikiem H5N1 w Ameryce Północnej – nowe dane z USA

Kategoria: Drób
27 lis, 2025

Najnowsze badanie Uniwersytetu Pensylwanii, opublikowane w Nature (jednym z najważniejszych i najbardziej prestiżowych czasopism naukowych) potwierdza, że obecna epidemia H5N1 w Ameryce Północnej jest napędzana głównie przez migrujące dzikie ptaki, a nie przez przenoszenie wirusa pomiędzy fermami. To pierwszy tak szczegółowy przegląd pierwszych 18 miesięcy fali zakażeń, łączący dane genetyczne wirusa z trasami migracyjnymi ptaków.

Dzikie ptaki głównym źródłem wprowadzeń H5N1 do stad hodowlanych

Kluczowe wnioski są jednoznaczne: kaczki, gęsi i łabędzie (Anseriformes) odpowiadają za większość wprowadzeń wirusa na teren USA i Kanady, a ogniska na fermach wynikają z powtarzających się zakażeń z zewnątrz, nie z szerzenia między gospodarstwami. Autorzy podkreślają, że H5N1 stał się trwale obecny w populacji dzikich ptaków, co całkowicie zmienia dotychczasowy model epidemiologiczny.

Istotnym odkryciem jest także rola małych stad przydomowych, które wykrywały zakażenia średnio 9 dni wcześniej niż duże fermy. Wynika to z niższej bioasekuracji oraz częstszych kontaktów z dzikim ptactwem. Według badaczy takie stada mogą pełnić funkcję wczesnego systemu ostrzegania.

Bioasekuracja i szczepienia kluczowe dla ograniczenia ryzyka

W obliczu stałej obecności wirusa w dzikiej faunie naukowcy wskazują na konieczność wzmocnienia i standaryzacji bioasekuracji. Szczególny nacisk kładą na ograniczanie kontaktu ptaków hodowlanych z dzikimi — poprzez zabezpieczenia wybiegów, kontrolę punktów dostępu, ochronę paszy i wody oraz audyty podatności ferm na ryzyko środowiskowe.

Badacze podkreślają także potrzebę rozważenia szczepień drobiu jako narzędzia ochrony przed przyszłymi falami H5N1 oraz konieczność rozszerzenia monitoringu dzikich ptaków wodnych, który pozwoliłby budować system prognozowania ryzyka sezonowego.

Wnioski z USA potwierdzają trend znany z Europy: H5N1 utrwalił się w populacjach dzikich ptaków, a ochrona stad wymaga działań długofalowych. Dla producentów drobiu oznacza to konieczność myślenia o bioasekuracji w cyklu całorocznym oraz przygotowanie się na wzmożone ryzyko w okresach migracji.

Opracowano przez IBIMS Green na podstawie informacji The Poultry Site.